Naprawdę rzadko się zdarza, żeby ktoś został posłem czy radnym przypadkowo. Wymaga to szczypty megalomanii, przekonania ze spośród wielu twoich kolegów właśnie ty się najlepiej nadajesz na to stanowisko. Musisz być na tyle zdeterminowany, żeby przetrwać kampanię wyborczą, a to w wielu przypadkach bywa naprawdę bardzo trudne. Myślę, że oprócz  ambicji niezbędną cechą każdego polityka, który ma marzenia o wielkiej polityce musi być upór który często – niestety –  każe zaniedbywać rodzinę i strach przed przegraną i całkowitym upokorzeniem. To upokorzenie jest najgorsze….bo jak popatrzyć swoim współpracownikom prosto w oczy? Jak zadzwonić do tych, którzy okazali ci pomoc w kampanii i powiedzieć, że dziękujesz ale niestety tym razem się nie udało? Niedawno widziałam  taką spektakularną porażkę po wyborach w 2007 roku. To była kobieta, która dostała się do Sejmu przypadkowo 2005 roku i która z wielkim hukiem poniosła porażkę w następnych wyborach. Pisze to wszystko dlatego, że trzeba wiedzieć na początku kiedy wchodzi się w działalność publiczną w co się człowiek pakuje…W polityce zdarzają się drugie akty, ale nie ma drugiego miejsca na podium.

Brak tagów

Patrzę na ta naszą regionalną politykę i mam wrażenie, że aktorzy w tym teatrze niewiele mają wspólnego z prawdziwa klasa polityczną. Myślę nawet  że większość którzy zajmują się polityką w naszym regionie to „bawi się w politykę” co oznacza, że głosują lub zajmują stanowisko sprzeczne z sumieniem, że kierują się interesami tych którzy pomagali im w kampanii wyborczych,  że istotne są dla nich tylko sondaże wyborcze, a nie to co słuszne. Musimy wreszcie wszyscy zrozumieć,  że jeśli chcemy coś zmienić w naszym  Rzeszowie i regionie musimy  usunąć stamtąd wszystkich nicponi. My jednak patrząc na ostatnie lata pozwalamy tym nicponiom trwać i dawać ciągle to nowe szanse. Przychodzi czas próby…Zmieńmy to już w najbliższych wyborach!

Brak tagów